Yaratılan varlık içerisinde en şerefli olarak yaratılan insandır. İnsan eşrefi mahluktur. Bizler için en değerli ve kıymetli sebebi hayatımız olan Anne ve Babalarımızdır. Fedakarlık dendiğinde akla ilk gelen ebeveyndir. Anne ve Babalarımız tabiri caizse yemeyip yediren içmeyip içiren, evlatları hangi yaşa gelirse gelsin onların gözünde hala çocuk olan ve ebeveynlikleri mezara kadar devam eden değerlerimizdir.
Sebebi hayatımız olan ebeveynimize hürmet ve itaat Allah ve Resulünün kat-i emri bizlerin ise vazifesidir. Nitekim İsra süresi 23 ve 24. Ayetlerde yüce rabbimiz kendisinden başkasına ibadet edilmemesini, anne ve babamıza iyilikle muamele etmemizi, onlardan biri veya her ikisi yanımızda ihtiyarlarsa onlara öf bile demememizi azarlamamamızı, onlara güzel sözlerle hitap etmemizi emretmektedir.
Yüce rabbimizin kesin fermanı ortada iken bir Müslümanın Anne ve Babasına kötü davranması, onları incitmesi, terk etmesi mümkün olabilir mi?
Anne ve Babalarımız evlatları için görevlerinin mezarda biteceğine inanır. Her daim çocuklarının üzerine ilk gün ki şefkat ve merhametleri ile titrer onlara gelebilecek her türlü tehlike ve kötülüğün önünde set olmaya çalışırlar.
Anne ve Babanın çocuğunun üstüne düşmesi onları koruma altına almaya çalışması günümüzde gençlerimize özgürlüğünün kısıtlanması gibi bir algı oluşturmakta ve neticesinde ana babaya saygısızlığa ve onları üzmeye kadar varmaktadır. Bu konuda toplumumuz içerisinde çok acı yaşanmışlıklarda maalesef mevcuttur.
Hiçbir genç kendisi Ana Baba olmadan Ana Babanın ne demek olduğunu kavrayamaz.
Hikayedir anlatılır:
Çok sıcak bir yaz günü kızgın güneş altında duvar ören oğluna babası ricada bulunur. Oğlum çok sıcak var gel biraz ara ver, sonra çalışırsın. Babanın bu ricasını duymazdan gelen evlat güneş altında sıcaktan beyni kaynarcasına duvar örmeye devam ederken babanın da yüreği kaynar fakat sözünü dinletemez. Duvar ören oğlunun serinde oynayan küçük oğlu Babanın gözüne çarpar. Hemen çocuğu serinden alıp güneşin altına babasının yanına bırakır. Çocuğunu güneşte gören duvarcı baba hemen kendi babasına yanı dedeye çocuk bu sıcakta güneş altında helak olacak. Rica ederim onu oradan alır mısın der. Fakat dede hiç aldırış etmez. Bunun üzerine duvarda çalışan evlat çocuğunu güneş altından uzaklaştırmak onu serine götürmek için çalıştığı yerden iner ve çocuğunu gölgeye getirir. Bunun üzerine babası: Gördün mü oğlum? Sen çocuğunun güneşte kalmasına razı olmadın. İşte bende senin güneşte çalışmana razı olmuyor hastalanmandan korkuyorum der.
Hikayeden de anlaşıldığı gibi Anne Babanın çocuğu için sarf ettiği çabanın ne demek olduğunu çocuk anne ve baba olduğunda anca kavrayabilir.
Gençliğin verdiği heyecanla ebeveynin koruma, kollama, fazla ilgi gösterme gibi davranışlarını özgürlüğünün kısıtlanması gibi algılayıp evi terk eden, yalnız yaşamaya karar veren ve neticesinde kötü emelli insanların tuzağına düşerek hayatı kararan gençlerimiz mevcut.
Asıl konumuza dönecek olursak anne ve babalarımız bizler için çok önemli ve değerlidir. Çünkü bizi koruyan, kollayan, fedakarlıklarla büyütüp belli bir konuma gelmemizi sağlayan onlardır. Onlara iyi davranılması gerektiğini emreden yüce dinimiz İslam dır.
O halde evladın ana babasına iyi davranması birazda ebeveynlerin evlatlarını yetiştirme tarzı ile alakalıdır. Eğer yavrularımızı imanlı ve inançlı olarak yetiştirir Allah’ını, Peygamberini tanıtıp ana baba hakkını onlara öğretirsek yüce Rabbimizin ayette buyurduğu gibi ebeveynine öf bile demeyen evlatlar yetiştirmiş oluruz.
Yetiştirilme tarzları farklı iki evladın hikayesini paylaşmak istiyorum.
İhtiyar bir baba gece uyku arasında oğlundan su ister. Delikanlı suyu getirinceye kadar ihtiyar baba yeniden uykuya dalar. Evlat babasını uyandırmaya kıyamazken suyunu da içirmeden kendisi yatmak istemez. Su kabı elinde babasının başında bekler ve tekrar uyandığında suyu babasına ikram eder.
Bir diğer baba evlat ilişkisi ise şu şekilde cereyan eder.
Baba iki evladı ile yemek yerlerken küçük olana: Yavrum bir bardak su getirir misin der. Küçük oğlan oralı dahi olmaz. Baba isteğini birkaç kez tekrarladıktan sonra büyük olan oğlan babasına: ‘’Babacığım, neden dilini yoruyorsun, kalk hem suyunu, iç hem de bana da bir bardak su getir der.
İslami terbiye ile yetiştirilen evlat ile İslami terbiyeden habersiz evlat arasındaki fark burada tüm çıplaklığı ile gözler önüne seriliyor.
Anne babalarımız sadece yaşarken değil onlar öldükten sonrada onlara karşı görevlerimiz devam etmektedir. Allah Resulü sav efendimize ey Allah’ın Resulü: Anamla babam öldükten sonra onlara yapabileceğim bir iyilik var mı? diye sorulduğunda Resulü Ekrem sav efendimiz: Onlara dua eder günahlarının bağışlanmasını dileriz. Vasiyetlerini yerine getirir, akrabasını koruyup gözetir ve dostlarına da ikramda bulunursun diye buyurmuştur.
Demek ki anne babaya karşı görevlerimiz sadece yaşadıklarında değil onlar öldükten sonrada devam etmektedir. Anne babanın görevi de bu terbiye üzere evlatlar yetiştirmek tir.
Yüce Rabbim hayırlı evlat nasıp etsin.